Suknia Ślubna

Minął już miesiąc od jej debiutu. Tego dnia spisała się znakomicie. Wygodna, przewiewna, zmysłowo rzucająca się przy każdym moim ruchu. Moja suknia ślubna. 

Właściwie powinnam napisać 'sukienka ślubna' gdyż była za skromna by ją nazywać suknią. Byłam jednak z niej bardzo zadowolona i dumna, gdyż uszyta była według mojego projektu. 

Zaprojektowałam ją w 100% pod siebie. Znam swoją figurę jak nikt - jej plusy i niedoskonałości, które potrafię zatuszować. Wiedziałam, że chcę sukienkę dziewczęcą, do kolan, uszytą w linii 'A' z podkreślona talią. Prostotę chciałam złamać oryginalnym dekoltem oraz kolorem - zieloną wstążką w pasie z kokardą z tyłu. Styl retro i lata 50te - moje ulubione. Na początku powstawały szkice.

Postanowiłam sama zaprojektować i dać do uszycia sukienkę, ponieważ nigdzie nie mogłam znaleźć podobnej. Z resztą najlepiej dopasowana sukienka to ta uszyta na naszą miarę. Nie trzeba iść na żadne kompromisy i  można uszyć taką jaką sobie wymarzyłyśmy.

Współpraca z cudowną Panią Krawcową przebiegała bardzo przyjemnie. Przymiarek miałam niezliczoną ilość, gdyż wszystkie ważne etapy wymagały dopasowania do mojej sylwetki. 

Przyznam, że trochę się bałam jak to wyjdzie. Właściwe szycie rozpoczęłyśmy trochę ponad miesiąc przed uroczystością a sukienkę odebrałam w czwartek wieczorem przed ślubem. Miałam jednak nosa, że wszytsko pójdzie zgodnie z planem. :)

Nie uwierzylibyście jak bardzo zaskoczyła mnie cena takiej sukienki. Już sam materiał (3 rodzaje i było tego naprawdę sporo) kosztował niecałe...150zł! Razem z uszyciem moja wymarzona sukienka kosztowała mnie 750zł! Byłam bardzo mile zaskoczona i tym bardziej zadowolona z wyboru jakiego dokonałam. 

Ponieważ moja sukienka ślubna ma długość do kolan, wybór butów był niezmiernie ważny. Chciałam żeby były koloru 'Nude' w stylu lat 50tych. Pomimo iż Pan Poślubiony jest ode mnie wyższy o 22 cm, nie chciałam bardzo wysokich obcasów. Chciałam czuć się swobodnie i lekko, tak by móc przetańczyć w nich całą noc. 

Poszukiwania trwały i trwały, lecz gdy tylko zobaczyłam je na wystawie wiedziałam, że będą idealne! To była miłość od pierwszego wejrzenia a uwierzcie mi, że względem butów jestem niezmiernie kochliwa. ;)

Planuję sukienkę zachować na pamiątkę. Włożę ją razem z butami do wielkiego pudła, do którego będę zaglądać by przywołać wspomnienia z tego wyjątkowego dla nas dnia. Zatrzymałam również monety, które zbieraliśmy przed kościołem jak i rzucany przez przyjaciół ryż. Zasuszony bukiecik i płatki róż oraz podwiązkę i kartki z życzeniami.

W pudełeczku, w którym były nasze obrączki przechowuję coś wyjątkowego. W dniu ślubu dostałam od swojego Taty jednego Schillinga, którego moi rodzice mieli ze sobą w dniu ich ślubu równo 30 lat temu. (22 sierpnia 1981 roku) 

Bardzo miło wspominam ten dzień. Myślę, że będę ciepło i często wracać do niego myślami. Rozmarzyłam się!

W październiku umieszczę kilka zdjęć z naszej ślubnej sesji zdjęciowej w plenerze. Mam nadzieję, że się Wam spodoba i że nie macie mi za złe, że tyle postów poświęciłam temu wydarzeniu. Nie mogłam się powstrzymać! ;)

Miłego wieczoru moi drodzy! :*

SHARE: