Dekoracja Stołu na Jubileuszowe Przyjęcie

Pamiętacie początki Magicznego Domku? Ciekawe kto zagląda tu od naszych pierwszych postów? Może pamiętacie, że zanim zdecydowałam się Wam pokazać, pokazałam na zdjęciu swoją Babcię, gdy mieszkałyśmy jeszcze razem w Magicznym Domku nr 1 - klik.  Potem pojawiała się wiele razy, chociażby w specjalnym poście o magii starych zdjęć - klik. 

Wszyscy kochamy nasze Babcie, ale sami widzicie, że dla mnie jest to niezwykle ważna osoba w życiu. 

Podziwiam ją za to, że nie jest taką stereotypową babcią. Jest osobą towarzyską i otwartą na ludzi, jest wykształcona i oczytana, porozmawia na każdy temat z polityką na czele. Ma świetny gust i wrodzoną elegancję. Zawsze pachnąca i zadbana, nawet gdy ma na sobie zwykły fartuch kuchenny. A jak gotuje! Poezja!

To nie babcia, która da na przysłowiowe lody, a raczej oczekuje, by to ją zabrać na lody w fajne, modne miejsce. ;) I chociaż była mocno obecna w moim i brata dzieciństwie (mieszkaliśmy razem), to pracowała jeszcze na emeryturze i była niezwykle zorganizowana. Mogłabym o niej pisać i pisać, ale i tak nie oddałabym w pełni tego, jak niezwykłą osobą jest moja Babcia. 

Niedawno Babi skończyła 90 lat i z całą rodziną postanowiliśmy zorganizować jej eleganckie przyjęcie dla rodziny i przyjaciół. Zauważyłam, że w dzisiejszych czasach, większość osób organizuje różne imprezy okolicznościowe poza domem. U nas, jak zdążyliście zauważyć, cenimy sobie domowy klimat, domowe jedzenie i serce, które się wkłada w przygotowanie przyjęcia. Tak jak w przypadku chrzcin Marysi, takie jubileuszowe przyjęcie musiało się odbyć w domu! Tym razem jednak to u rodziców w salonie połączyliśmy ich stół z naszym stołem (który przywędrował tu prostą drogą przez ogródek ;). Następnie zajęłam się wybieraniem i prasowaniem obrusów, układaniem sztućców, świeczek, serwetek, pisaniem ręcznie wizytówek i układaniem kwiatów. W tym całym skupieniu zastanawiałam się dlaczego ja tak to lubię? Doszłam do wniosku, że w tej czynności odnajduje spokój i harmonię. Widocznie właśnie podczas przygotowywań i dekoracji stołu odnajduje pewnego rodzaju ukojenie i uwierzcie mi, już niejeden problem życiowy podczas tej czynności rozwiązałam. ;) To swojego rodzaju skupienie otwiera mi głowę na różne pomysły i odpowiedzi. Chyba dlatego tak to lubię. Oczywiście dochodzą też inne aspekty. Lubię to zastanawianie się nad charakterem przyjęcia i dopasowaniem do niego tej całej otoczki, tak by artystycznie wszystko do siebie pasowało. By było spójnie i elegancko, ale jednocześnie, by nie przedobrzyć i nie przytłoczyć 'scenografią' całego stołu, przy którym zasiądą goście. Tym razem też szalenie mi zależało, by Babi była zaskoczona i zadowolona. oraz by stół odzwierciedlał w pewien sposób ją samą. Wszyscy włożyliśmy w to przyjęcie kawał serca!

200 lat dla naszej kochanej Babi! :*

I nie byłabym sobą, gdybym nie zostawiła sobie na pamiątkę zdjęć z przygotowań do tej wspaniałej okoliczności. 

Starałam się, by stół prezentował się prosto i klasycznie. 

Nie trzeba nie wiadomo jakich udziwnień. Zawsze sprawdzi się prosty jasny obrus, biała zastawa, świeże kwiaty i ładne serwetki, które czasami można znaleźć w zaskakujących miejscach (np. w Rossmannie!) i nie muszą kosztować fortuny. I ten mały akcencik - taki w stylu Babi - bo ona uwielbia Ferrero Rocher! :)

A tu nasz sąsiad labrador - Proteusz, który ostatnio mocno chorował. Na szczęście jest już lepiej i dzielnie z nami balował. :)

Jak widzicie goście siedzą na niewidzialnych krzesłach. ;) 

Kompletujemy krzesła zazwyczaj z pomieszczeń użytkowych, więc 'zasiadają' przy stole na samym końcu. 

Na atmosferę przyjęcia nie składa się tylko stół, warto również zadbać o nastrój całego pomieszczenia. Zawsze kładę nacisk na boczne oświetlenie i świece, które tworzą przytulny klimat. 

Idealnie do charakteru przyjęcia wpisał się obraz wiszący na honorowym miejscu w salonie rodziców. To portret 14- letniej Babi! 

Z tego wszystkiego zapomniałam zrobić zdjęcia 2 tortów, które przygotowałam wspólnie z Mamą na tą okoliczność. Jeden zrobiła Mama, chociaż ja jak zwykle zajęłam się przekładaniem i dekoracją. Drugi, bezowy zrobiłam sama i to po raz pierwszy. Wyszedł obłędnie!

Tak, robienie i dekoracja tortów też ma dla mnie to 'coś' terapeutycznego. ;)

A tu nasza Jubilatka! 

I najmłodsza w rodzinie. 

To był wspaniały wieczór, który na zawsze pozostanie w moim sercu...

SHARE: