Pauza

Kochani, robię malutką przerwę dla siebie. Na początku roku czas trochę zwolnił na zewnątrz, ale przyspieszył wewnątrz mnie. Czuję się zobowiązana przygotować do jakiś zmian. Gdzieś czuję, że dobrych, choć jeszcze sama nie wiem jakich. Mam taką specyficzną ochotę pobyć sama, napisać w zeszycie swoje postanowienia, plany, marzenia, myśli, poczytać, posłuchać muzyki, pobyć z najbliższymi. Czy to jakieś wewnętrzne zmiany przed ukończeniem 30 urodzin? Nie wiem. Czuje się jednak dobrze, pełna wewnętrznego skupienia. W tym spokoju, chce poskładać myśli i celebrować codzienność. Wracam pod koniec miesiąca z migawkami miesiąca i w lutym zaczynamy posty czekające w kolejce. :) Chociaż kto wie jak najdzie mnie ochota wrócę jeszcze szybciej.

Czytam i słucham uważnie.... Kończę książkę Schmitt'a i z niecierpliwością zacznę "Dziewczęta i Kobiety" Alice Munro!

A ta płytka ścięła mnie z nóg... Sięgnęłam po nią zupełnie przypadkowo. Usłyszałam jeden utwór i zaciekawiła mnie cała otoczka. Ukrywania wydania płyty i nakręcenia do każdego kawałka teledysku. Nie wiem co mnie skusiło by pójść do sklepu i kupić ją w całości. Pomimo, iż podziwiam sukces artystki i bardzo lubię jej piosenki i uwielbiam do nich tańczyć, jednak ale aż nigdy tak by pójść do sklepu i kupić całą płytę. Bardzo lubię gdy artyści są gotowi i dojrzali na eksperymentowanie. Na coś więcej niż dotychczas. Tak jest w tym przypadku.

Płyta Beyonce jest niesamowicie dojrzała i różnorodna. To nie tylko skoczne kawałki, a wielowarstwowa, bardzo wszechstronna muzyka. Pierwszy raz, w całości płytkę 'przesłuchałam' jednocześnie oglądając DVD i po prostu jestem w szoku! :) Do słuchania w samochodzie, w samotności, a niektóre kawałki z powodzeniem będą stale puszczane w klubach. Polecam!

Kochani, życzę wspaniałego weekendu i do napisania za jakąś chwilkę! :*