Choinka i Kalendarz Adwentowy

Z racji, że w listopadzie większość czasu spędziłam w domu, kompletnie ominęła mnie świąteczna gorączka, która zapewne czai się w każdym centrum handlowym i w co drugiej reklamie. Ja gdzieś z tyłu głowy o świętach myślę cały rok i zawsze mam jakiś pomysł a to na prezenty, a to na przybranie stołu. Potem mimochodem odnajduje rzeczy które mi się przydadzą. I chociaż jak co rok, przyjmujemy ponad 20 osób na Wigilii, to jakoś w ogóle nie czuję już pod tym względem żadnego stresu. I dobrze mi z tym, bo przecież w tych świętach nie chodzi o pięknie przystrojony dom, jedzenie czy prezenty. Ale jednak warto postarać się, by w rodzinie zapanowała magia świąt, która czyni ten miesiąc jakiś taki wyjątkowy i uroczysty od pierwszych dni.

Długo się zastanawiałam czy pisać do Was (prawie) codziennie w grudniu, bo to naprawdę jest dużo pracy i potrzeba na to maksimum zorganizowania (przy typowych grudniowo-świątecznych obowiązkach z życia normalnego :) ). Ale wiecie co? Jesteście dla mnie ważni, dlatego postaram się pisać dla Was niemalże codziennie!

Przed 8 lat pisania utworzyła się miedzy nami taka wirtualna więź. Większość osób, która mnie czyta, to nie są przypadkowe osoby. Jesteście Wy, którzy są ze mną od lat, a jeśli jest ktoś stosunkowo nowy, to często, jeśli jakiś wewnętrzny głos zaproponuje im by tu zostać, czytają bloga od pierwszego wpisu, od deski do deski. Wiecie doskonale, że to nie jest komercyjny blog, a raczej cząstka normalnego życia, normalnej rodziny. Tak wiem, że niektórych wkurzam, tym przeżywaniem małych rzeczy, zbytecznymi zdrobnieniami ;), że czasami piszę o czymś tak pompatycznie, podkreślając jednocześnie, że to są normalne sprawy. Wiem. Ale zasady tego bloga są proste. Ja jestem szczera i traktuje wpisy jak swoisty pamiętnik. Oczywiście jest milion spraw, których nie mogę tu umieścić (w końcu to internety! ;) ) ale z drugiej strony czuje się swobodnie, bo przecież milionowych odsłon nie mam i nie muszę chodzić do sklepu w okularach. Dziękuję jednak za wszystkie fajne z Wami spotkania na żywo, które trzymam w sercu. Naprawdę Was pamiętam! Czasami zastanawiam się czy mnie jeszcze te osoby czytają. A ile było osób, które nie odważyły się podejść? Pierwsza, dobre parę lat temu, była dziewczyna w sklepie w Krakowie, kiedy kupowaliśmy sobie...szampana! Jakie to było miłe! Byłam w szoku, że w ogóle ktoś wie kim jestem, że mnie rozpoznaje. Pamiętam Agatę, która kiedyś podeszła do nas na off piotrkowska  i z entuzjazmem opowiadała jak urządza swoje mieszkanie i tak trafiła na naszego bloga. A, że urządziła je ślicznie to wiem, bo byłam osobiście u niej parę lat później, bo jak się okazało poznała moją Agatkę i się zaprzyjaźniły! Pamiętam tego żołnierza, który zaczepił mnie na naszym wyjeździe w górach pytając mnie "Czy Pani jest z tego Magicznego Domku?" a ja wtedy się przeraziłam, że ONI wiedzą wszystko i nie namierzyli! ;) Ale na szczęście dodał: "A bo Panią moja żona czyta!" ;).  Albo Pamiętam taką dziewczynę, która w Ikei o kulach szła i na nią spoglądałam, myśląc, że taka biedna z tą nogą idzie i się uśmiecham, a ona uśmiecha się do mnie i mówi, że ja przecież z Magicznego Domku jestem! Pamiętam jak na koncercie Anny Marii Jopek stałam z gigantycznym brzuchem, w którym skrywała się jeszcze Gabrysia, podeszła do mnie śliczna dziewczyna i otuliła ciepłymi słowami. Na innym wyjeździe podbiega dziewczyna i mówi : "No moja Mama nie uwierzy! Czyta Panią i lubi!" Przemiłe! :) A kiedyś z moją Mamą i dziewczynkami byłyśmy w Ikei i Marysia jechała z tym małym wózkiem i tak się zagapiła, że wjechała w jedną Panią. I gdy ją przepraszałyśmy to ona do nas: Ojej Marysia....i Gabrysia!" A ja byłam w szoku, że zna imię dziewczyn, bo czasami trwa to trochę nim przetrawię, że ktoś właśnie mnie rozpoznał. Jaka ciepła osoba to była! Albo na wakacjach poznaliśmy taką przemiłą rodzinę z dziećmi, ba nawet Gabrysia z najmłodszym synkiem się...całowała. Potem napisał do mnie ich Tata, że ktoś z rodziny nas czyta i że połączył fakty w rozmowie. ;) I chociaż przecież się nie znamy, to zawszę czuję jakąś taką niesamowitą energię od tych ludzi. Wiem, że naprawdę mam szczęście, bo jeśli ktoś już tu zagląda, to nie nie jest to grupa hejterów, czy przypadkowych osób, tylko osoby w naprawdę różnym wieku, z którymi mogłabym bez problemu się zaprzyjaźnić. Tych historii było parę, ale jestem często w szoku, gdy czytają mojego bloga osoby z moich dawnych lat (takich sprzed kiedy zaczęłam w ogóle pisać). Kiedyś byłam na ślubie koleżanki z liceum i podeszła do mnie nasza wychowawczyni oznajmiając, że lubi czytać bloga! Bywają też śmieszne sytuacje, gdy rozmawiam ze znajomymi (dalszymi) to oni teoretycznie wiedzą co u mnie słychać z bloga. Nawet oni sami są trochę zdziwieni, że tych "życiowych ploteczek" mam trochę więcej niż można było przeczytać na blogu. ;) Mam też znajomych i przyjaciół, którzy zawsze czytają i wspierają i za to im bardzo dziękuję. Są też tacy co udają, że nie czytają, a potem w rozmowie wychodzi, że jednak o tym czytali. ;) Dziękuję Wam też za wszystkie Wasze komentarze. Oj ja wiem, że jestem chyba najgorzej odpisującym "bloggerem" na świecie, ale staram się naprawdę! A Wy tacy kochani! Ileż to ja wiadomości dostaję z linkami typu - "Może Wam się przydać", "Skojarzyło się mi to z Wami", "Polecam bo w klimacie Magicznego Domku". To cudowne, że w ogóle myślicie o jakimś tam Magicznym Domku z internetu. Ale dzięki temu wiem, że wiecie doskonale, że jesteśmy normalni, tacy jak każdy inny. A łączą nas podobne gusta i  spojrzenie na świat.

Sama mam kilka blogów, do których lubię wracać (lista się trochę zmieniła od kiedy napisałam o swoich ulubionych) i często żałuję, gdy te ulubione stają się już chodzącą reklamą, albo gdy autorzy piszą sporadycznie. Sama potrzebuję czasami takich 5 minut, by oderwać się od świata zewnętrznego i poczytać o czymś lekkim, czasami zabawnym czy wzruszającym, czy po prostu praktycznym. Dlatego po małej przerwie od internetu, postanowiłam być z Wami przez świętami niemalże codziennie i poruszać wszelakie, raczej lekkie tematy świąteczne. :)

U nas, 1 grudnia rozpoczął się iście świątecznie, bo zgodnie z naszą rodzinną tradycją ubieramy choinkę w każdą pierwszą sobotę grudnia. A, że ten dzień przypadł na samiutki początek grudnia, to jeszcze lepiej, bo możemy cieszyć się tym widokiem na 3 tygodnie przed świętami! 

A, że mamy takie dwa małe skrzaty, co czekały na ten moment cały rok, to jest jeszcze milej!

Mamy co roku tą samą choinkę i większość tych samych ozdób, które uwielbiam. Czasami dochodzą jakieś nowości jak w przypadku dwóch zawieszek przywiezionych z Londynu.

I chociaż moja przyjaciółka Ania śmieje się z nas co roku, że mamy taką sztuczną choinkę jak za dawnych lat, to ja nie jestem dłużna i śmieje się z jej prawdziwych 5 gałązek. ;)

Ale prawda jest taka, że gdy co roku mam wątpliwości czy aby nie kupić prawdziwej pachnącej, to gdy nie pomagają mi argumenty, które sama mam w głowie (nasze zwierzęta, miejsce przy kominku, sypanie się igieł, trudność w doborze wielkości, oszustwa w choinkach w doniczkach - często ucięte choinki wsadzają w ziemię i nie da się ich posadzić po świętach w ogródku, czekanie z choinką do ostatniej chwili) to do tego Pan Poślubiony kwituje to tym, że to dopiero byłoby ekologiczne, gdybyśmy zakupioną choinkę teraz wyrzucili na śmietnik i kupowali co roku nową prawdziwą. ;)

Tak więc mamy swoją choinkę jedną od lat i dla mnie jest w tym dużo uroku, że Marysia wie, że choinka zapada w sen letni :) na strychu i ożywa w grudniu na święta. :)

A wracając do cudownych podpowiedzi czytelników, to jakiś czas temu dostałam cynk na ten prze-cu-do-wny kalendarz adwentowy da dziewczyn z Muminkami! Dziękuję kochana czytelniczko! Jest naprawdę magiczny i sama nie mogę się doczekać każdego nowego dnia!

Wiem, że teraz panuje taka moda na robienie prezencików na każdy dzień. Niektóre są takie pięknie zapakowane i wykonane, że aż zapiera dech w piersiach. Jednak z kalendarzem adwentowym miałam ostatnio takie przemyślenia, że nie chcę takiego robić dziewczynkom. Już w zeszłym roku zrezygnowałam z takiej formy i mieliśmy kalendarze tylko ze słodkościami. Marysia cieszyła się równie mocno co z drobiazgów. A z drobiazgami jest tak, że albo są zbieraniną niepotrzebnych, tandetnych duperelek, albo te drobne przedmioty sumarycznie są tak drogie, że można by kupić tak naprawdę jedną porządną rzecz. 24 drobiazgi, a potem masa prezentów pod choinką, to już dla nas za dużo. Oczywiście rozumiem rodziców, którzy chcą zaczarować grudniowy czas swoich pociech, sama taki kalendarz stworzyłam Marysi 2 lata temu (zobaczcie tu - klik), ale jakoś osobiście doszłam do wniosku, że dziewczyny będą miały wyjątkowy kalendarz i to wspólny. 

Magia świąt uniosła się nad naszym domkiem kiedy ubraliśmy choinkę, a pod naszym płotem przeszła sarenka. :) 

(wybaczcie za jakość, ale zdjęcia pochodzą z nagranego w pośpiechu filmiku z telefonu)

Uroczy weekend za nami! I chociaż nadal jeszcze jedną nogą jestem w chorobie, to przyznam, że już trochę udzielił mi się klimat nadchodzących świąt! :)

Do napisania kochani! 

A za chwilę pojawi się malutki bonus (osobny wpis), w którym koniecznie pozostawcie komentarz. :)