Wiosna Wchodzi Drzwiami i Oknami...

Ale miałam dziś przygodę!

Wstałam raniutko (jak cudownie, że już poranne wstawanie tak nie boli jak zimą) i przygotowałam śniadanie. Reszta domowników jeszcze smacznie spała. Otworzyłam rolety i usiadłam na chwilkę w salonie na kanapie, by wsłuchać się w poranną ciszę.
Nagle BUM!
Coś lub ktoś mocno uderzył w okno tarasowe. Od razu znalazła się przy oknie Lunka całkowicie zahipnotyzowana. Podchodzę do okna, rozglądam się. Nic nie widzę. Lunka patrzy się i furka, podążam jej wzrokiem. Ojej! Malutki ptaszek! Leży biedaczek na ziemi i oddycha! Co zrobić??
Wychodzę w szlafroku na zewnątrz i ostrożnie podchodzę do oszołomionego ptaszka. Delikatnie go podnoszę, a on, wcale nie przestraszony, patrzy się na mnie malutkimi ślepkami. Oglądam skrzydełka, nie są połamane. Ptaszek siedzi mi na dłoni i nie chce odlecieć. Co ja teraz zrobię z takim nielatającym ptaszkiem? Idę w głąb ogrodu i spokojnym głosem namawiam ptaszka na pofrunięcie. A on siedzi i siedzi. Prześliczny, malutki, umaszczony w całą paletę zieleni. Po jakiejś dłuższej chwilce spojrzał się, odbił mocno od dłoni i pofrunął!
Byłam cała szczęśliwa! To był pierwszy dziki ptaszek w życiu, którego miałam zaszczyt dotknąć i pogłaskać. Ta chwila miała w sobie coś magicznego! Cieszę się, że nic się mu nie stało, był po prostu trochę oszołomiony.

Ale to nie koniec wiosennej przygody!
Tuż po śniadaniu, gdy Gapcia biegała w ogrodzie dostała dosłownie szału! Biegała, skakała na elewację, szczekała i koniecznie chciała nam coś pokazać. Dlaczego tak się zdenerwowała?
Podchodzimy bliżej a na ścianie naszego domku - wiewiórka! Do tej pory widywaliśmy ją na drzewach za oknami. Nigdy nie przypuszczałam, że aż tak będzie blisko. :) Gdyby było otwarte okno, mogłaby spokojnie wejść!

Pomyślałam od razu, że wiosna szybko nadejdzie i buchnie z ogromną siłą. Przyroda jest już gotowa! :)

Udało się zrobić kilka szybkich zdjęć!

Jest to dla mnie ogromne szczęście, że możemy mieszkać tak blisko natury. Zawsze w sercu będę miała nasze pierwsze mieszkanie w kamienicy (z którym nie musieliśmy się brutalnie rozstawać, bo w chwili obecnej mieszka tam mój brat). Jednak jestem zdecydowanie taką wiejską dziewczyną, która potrzebuje takich przygód jak dziś, zieleni i kawałka ziemi, o który można zadbać. :)

Do napisania kochani!