Wdzięczność

Te ostatnie dni przed świętami były dla mnie jedne z trudniejszych w tym roku. Setka spraw na głowie, dwójka małych, chorych dzieci w domu, a ja na granicy wycieńczenia z kiełkującą chorobą. Nie pamiętam kiedy byłam ostatnio, aż tak permanentnie zmęczona! To był bardzo intensywny rok i teraz odczuwam to bardzo mocno. Magia świąt leciutko zeszła na dalszy plan. ALE!

Jednocześnie każdego minionego w trudach dnia, jestem wdzięczna za to co mam. Myślę o tym ostatnio bardzo intensywnie. Dziewczynki chore, ale to tylko przeziębienie i walczymy, by nie musiały brać antybiotyku. Jak pozbawione nadziei muszą być święta rodziców, których dzieci są poważnie chore?

Ostatnio nie mieliśmy wieczorów dla siebie, tylko krążyliśmy między obowiązkami, pokojami dziewczyn, zaległą pracą. Ale jest w nas zrozumienie i czuły wzrok spod zmęczonych oczu. Jak planują spędzić święta pary, których związek wisi na włosku, który się roztają, rozwodzą? 

Przy naszym Wigilijnym stole zasiądzie ponad 20 osób - rodzina i bliscy przyjaciele. To powoduje, że pomimo zmęczenia uśmiecham się na samą myśl tego gwaru, który zawładnie naszym domem. Jak pozbawione miłości muszą być święta osób samotnych?

Nasza udana Wigilia to suma starań wszystkich członków rodziny. Każdy ma coś do zrobienia i praca rozkłada się na parę osób. Rodzinne smaki są wymieszane, bo najlepszą zupę grzybową robi moja mama, teście smażoną rybę, a siostra Pana Poślubionego makowiec. Moja babcia robi popisowy piernik, ja sałatkę, a Pan Poślubiony rybę w galarecie. Każdy jest ważny i gdyby kogoś zabrakło, nikt nie byłby w stanie go zastąpić. Jak przepełnione cierpieniem są święta tych, którzy stracili w tym roku kogoś bliskiego? 

Gdy tak słucham narzekania ludzi wokół mnie, a czasami też i głosu w swojej głowie, to myślę o tych, którzy naprawdę walczą o kolejny dzień. Z chorobą, z głodem, z wojną, z utratą dziecka, z prawdziwą biedą. 

Jutro wstanę i rozpocznę przygotowania do wyjątkowych świąt, które spędzę z najbliższymi mojemu sercu osobami. W ciepłym domu, przepełnionym dziećmi i zwierzakami. Wszystko inne to tylko dodatek, który pomaga celebrować te chwile. 

I chociaż dziś miałam w planach zupełnie inny post, to dziś zostawiam Was ze zdjęciami naszych przygotowań. Dzięki tym chwilom, wdzięczność i magia snuje niewidzialną sieć wokół świąt. 

 A my kochani widzimy się już jutro z kolejnym czekoladowym wpisem z kalendarza adwentowego!

Wasza G.